TUKANG BACA

Rabu, 9 Februari 2011

KEKELIRUAN IDENTITI


okey. sebenarnya. nama penuh aku amiratul afiqah binti ahmad afandi.

mengikut cerita emakku. mula-mula dia ingin bubuh namaku nur atiqah. tapi sebab berebutkan nama itu dengan sepupunya, mak busu simah. tak jadilah emak aku bubuh.

dia ingat anak mak busu simah itu namanya nur atiqah. jadi terpaksalah dia bubuh nama lain. lagipun dulu emakku duduk limbang, sarawak. jauh sangat nak call-call semata-mata tanya nama anaknya siapa.

dua pupu aku tu namanya nurul amalina. dia lahir betul-betul seminggu sebelum aku.
fuh. nasib juga namaku bukan itu.

oleh sebab makku berkenankan sangat dengan nama amira. jadi dia bubuh namaku amira. lepas itu dia call mak lang. mak lang pun bubuhlah afiqah. sebab nama abangku afiqi.

selesailah sudah pemberian namaku. amira afiqah.

eh. kejap-kejap. ayahku kata tergantung. lantas dia meletakkan tul di tengah-tengah.
jadilah amiratul afiqah binti ahmad afandi.

oh. bukan ini yang aku mahu ceritakan. itu baru mukaddimahnya sahaja. mari kita terus menuju ke point cerita.

kau. kau. dan kau. mesti ada nama panggilan kan?

alah. mesti ada punya. semua orang adalah. takkan lah kalau nama kau panjang berjela-jela. orang sanggup panggil kau dengan nama penuh. ye tak?

dekat sekolah. orang panggil aku amii. oh. huruf i kat belakang tu sengaja tambah. aku punya sukalah. nama aku. aku pun dah sehabis fikir kenapa kebanyakan pelajar mengenaliku sebagai amii. puas kuperah otakku ini. namun tidak kutemui jawapannya juga.

alah anggap sahaja tu nama komersial aku. kau ingat artis sahajalah yang ada nama komersial?

ada juga yang eja nama aku amie. tak kurang juga ada yang eja amy. mana-mana pun aku tak kisah la.

amy tu kadang-kadang orang cina yang suka pakai. ada cikgu cina tu. masa tengah tuisyen. dia suka sangat sebut nama aku amy.

wah. glamour nama aku.

tapi. ada yang ejek aku mee goreng. masa tu sekolah rendahlah. sebab. kawan-kawan aku panggil aku dengan nada sebegini.

"amii oh mi. "

ataupun. "mi, kau nak.."

ni terlebih ringkas pula.

cikgu kat sekolah panggil aku. amiratul. tapi adalah cikgu yang rapat-rapat panggil aku mira. tak pun ada yang keliru dengan nama aku. eh. bukan diaorang yang keliru. aku yang keliru. apa tidaknya. kejap-kejap panggil aku amira. kejap panggil aku afiqah. aku ingat cikgu panggil eika.

kalau dekat kampung. mereka semua panggil aku ika. tu sebelah ayahkulah.

kalau sebelah emakku pula. mereka panggil aku kakak. tak pun fika. ada juga yang panggil aku tika. mana datang pun aku tak tahu.

ada ke patut. masa darjah 4. abang arep bagi kad raya pada aku. dia tulis.

assalamualaikum kakak, didik, ali, abang long, anaqi dan sekeluarga. saya muhd ariff safuan ingin mengucapkan selamat hari raya aidilfitri dan maaf zahir dan batin. sekiranya ariff membuli kakak sekeluarga dan mengata kakak sekeluarga tolong maafkan ariff ya. nanti kita jumpa di kampung muar, johor. sediakan duit raya ya. 

kepada : nurul afiqah sekeluarga.
daripada : ariff sekeluarga.

masa aku tengah syok baca. aku gelak-gelak la. reti pula minta maaf. yalah. selama ni kan aku selalu jadi mangsa bulinya.

alih-alih baca yang kat bawah. aku terpinga-pinga. siapa pulalah nurul afiqah ni?

oh. baru aku sedar. punyalah lama aku hidup dengan si abang arep tu. dia tak tahu nama aku pun?

itu satu hal. emakku pula. mula-mula dia panggil aku mira. atau angah. sejak akhir-akhir ni. dia tukar. dia panggil "amii oh amii"

wah. kuat betul penangan amii ni.

ayah aku lagi best. dia panggil aku mir. mokde aku pun terikut panggil aku mir. dia kata macam nama orang pakistan.

dan cikgu yang paling special. cikgu yuza. panggil aku lain dari yang lain. dia panggil aku am.

mula-mula pelik juga. tak pernah-pernah orang panggil aku macam tu.

dia kata. " anak saudara cikgu nama dia amri. jadi cikgu panggil dia am." 

serasa aku tiada kena mengena namaku dengan nama anak saudaranya itu. tapi. sejak dia jadi guru kelas aku form 4 dan 5. aku dah terbiasa.

nak tahu. baru-baru ni dia mesej emakku. "kak yun. saya dah letak bahan pameran kat pusat sumber."
lupa pula nak bagitahu. emak aku guru pusat sumber.

emakku balas, "siapa ni?"

"rahsia. oh ya. kirim salam dekat am."

emakku mula tersengih-senggih. "ni yuza kan? siapalah panggil amiratul macamtu kalau tak yuza."

"ehehe. memanglah. itu nama special."


cikgu. terima kasih bagi nama special dekat saya.

oh ya. sukati kau lah nak panggil aku apa.
tapi yang tak kenal aku tu. aku selalu kenalkan diri aku sebagai mira.

yang benar,
amii afandi.

Tiada ulasan: